۴ نتیجه برای سعادتی
علیرضا شیرپور، دکتر بهروز ایلخانی زاده، رامین سعادتیان، دکتر مهدی اسکندری، دکتر فیروز قادری پاکدل، دکتر مجتبی کریمی‌پور، دکتر علی گل، آناهیتا پورشهبازی،
جلد ۶، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: دیابت قندی یک بیماری متابولیک است که عوارض متعددی مانند تغییرات عروقی، چشمی، کلیوی، عصبی، گوارشی و غیره ایجاد می‌کند. در سال‌ها‌ی اخیر مطالعات متعددی جهت کاهش عوارض دیابت صورت گرفته است. در این مطالعه تأثیر ویتامین E بر تغییرات مورفولوژیک و هیستولوژیک در روده کوچک رت ناشی از دیابت بررسی شد. مواد و روش‌ها: ۲۴ سر موش رت نر نژاد ویستار با وزن ۲۷-۲۵۰ گرم و سن ۸ ماهه انتخاب شدند. ۱۶ سر از موش‌ها با تزریق زیرصفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز mg/kg ۶۰ دیابتی شدند. رت‌ها در سه گروه ۸ تایی شامل گروه غیردیابتی، گروه دیابتی درمان نشده و گروه دیابتی درمان شده با ویتامین E تقسیم شدند. رت‌های گروه ویتامین E در شبانه‌روز همراه با آب آشامیدنی mg۳۰۰ ویتامین E دریافت می‌کردند. بعد از ۶ هفته تمام رت‌ها با تزریق هیدرات کلرال به مقدارcc ۵/۰ به ازای هر ۱۰۰گرم وزن بدن بیهوش و بعد از باز کردن محفظه شکم، مزانتر به دقت با قیچی از اطراف روده کوچک برداشته شد. سپس روده کوچک با دو برش از اسفنگتر پیلور و اسفنگتر ایلئوسکال بریده شد. بعد از اندازه‌گیری وزن و طول روده کوچک، از هر بخش دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم نمونه‌هایی به طول ۵ سانتی‌متر برداشته شد. پس از پرکردن لومن نمونه‌ها با فرمالین بافری ۱۰% و بستن دو انتهای آنها، نمونه‌ها درون فرمالین قرار داده شد. بعد از برش‌گیری و رنگ‌آمیزی، نمونه‌ها از نظر تغییرات طول پرز، عمق کریپت و ضخامت لایه عضلانی بررسی شد. یافتهها: طول و وزن روده کوچک، طول پرز‌ها و ضخامت لایه عضلانی در رت‌های گروه دیابتی درمان نشده در مقایسه با رت‌های سالم افزایش معنی‌دار نشان داد اما این پارامترها در رت‌های گروه ویتامین E نسبت به گروه رت‌های سالم تفاوت معنی‌دار نشان نداد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد که ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدان با کاهش رادیکال‌های آزاد و استرس اکسیداتیو از برخی اثرات ناهنجار دیابت جلوگیری می‌کند یا شدت آنها را کاهش میدهد.
علیرضا شیرپور، دکتر علی تقی‌زاده افشاری، دکتر امیر عباس فرشید، دکتر عبدالامیر علامه، یوسف رسمی، دکتر حسین مغانچی‌زاده، دکتر مجتبی کریمی‌پور، رامین سعادتیان، ابوالفضل دادخواه تهرانی،
جلد ۸، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۸۵ )
چکیده
مقدمه: در این مطالعه تأثیر ویتامین E بر نفروپاتی ناشی از دیابت، ظرفیت آنتیاکسیدانتی پلاسما و پراکسیداسیون لیپیدها مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: ۲۴ رأس رت نر نژاد وستار با میانگین وزنی ۲۰±۲۵۰ گرم انتخاب شدند. ۱۶ قطعه از رت‌ها با تزریق استرپتوزوتوسین (۶۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) دیابتی شدند. رت‌ها به سه گروه ۸ تایی شامل گروه غیردیابتی، دیابتی درمان نشده و دیابتی درمان شده با روزانه ۳۰۰ میلی‌گرم ویتامین E تقسیم شدند. بعد از ۸ هفته تمام رت‌ها با هیدرات کلرال بیهوش شدند. پس از خونگیری کلیه‌ها برداشته شدند و در فرمالین بافری ۱۰% قرار گرفتند. پلاسما و گلبول‌های قرمز نمونه‌های خونی از هم جدا شدند. ظرفیت آنتیاکسیدانتی پلاسما به روش FRAP و میزان مالون دی آلدئید (MDA) به عنوان شاخص پراکسیداسیون چربیها مورد سنجش قرار گرفتند. نمونه‌های کلیوی از نظر تغییرات ساختمان گلومرولی و توبولی و پرولیفراسیون سلولهای فوکال مورد مطالعه قرار گرفتند. یافتهها: در موشهای سالم، دیابتی و دیابتی درمان شده با ویتامین E میزان MDA به ترتیب ۶/۶۱۴/۱۲۶، ۱۷۲/۲۴۵ و ۹۸/۱۷۰ نانومول بر گرم هموگلوبین بود. در گروه دیابتی درمان شده با ویتامینE کاهش معنی‌دار میزان MDA نسبت به گروه دیابتی درمان نشده نشان‌گر کاهش پراکسیداسیون لیپیدها در این گروه است (۰۱/۰>p). ظرفیت آنتیاکسیدانتی نیز در سه گروه ذکر شده به ترتیب ۳۳/۲۳۷/۵۸۲، ۷۹/۲۳۲/۵۸۶ و ۸۲/۳۰۷/۸۰۸ میلی‌مولار در لیتر بود. ظرفیت آنتیاکسیدانتی پلاسما در گروه درمان شده با ویتامین E نسبت به دو گروه اول افزایش معنی‌دار نشان داد (۰۵/۰>p). در موشهای دیابتی درمان نشده پرولیفراسیون منتشر گلومرولی و تورم سلولی منتشر و تغییرات هیالینه مشاهده شد. هم‌چنین دیواره عروق ضخیم میباشند. این تغییرات در رت‌های تحت درمان با ویتامین E تخفیف محسوس نشان دادند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ویتامین E به عنوان یک آنتی‌اکسیدانت سبب کاهش اثرات استرس اکسیداتیو و بهبود نفروپاتی ناشی از دیابت می شود.
علیرضا شیرپور، سیامک سلامی، محمدحسن خادم انصاری، فیروز قادری پاکدل، کمال خادم وطنی، رامین سعادتیان، مجتبی کریمی پور،
جلد ۱۰، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده مقدمه: القای آپوپتوز ناشی از استرس اکسیداتیو یکی از مکانیسم‌هایی است که به عنوان علت بروز عوارض قلبی ـ عروقی گزارش شده است. در این مطالعه تأثیر ویتامین E بر آپوپتوز سلولهای قلبی و وضعیت استرس اکسیداتیو در رت‌های دیابتی بررسی شد. مواد و روش‌ها: ۱۶ موش صحرایی نر نژاد وستار با تزریق استروپتوزوتوسین (STZ) دیابتی شدند. ۸ موش صحرایی با سن و وزن مشابه به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. رت‌های دیابتی به دو گروه دیابتی درمان نشده و دیابتی درمان شده با ویتامین E به میزان ۳۰۰ میلی‌گرم در شبانه روز تقسیم شدند. یافتهها: رت‌های دیابتی درمان نشده آپوپتوز شدید در سلولهای قلبی نشان دادند هم‌چنین در این گروه میزان ۸ ایزوپروستان به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی، پروتئین کربونیل به عنوان شاخص اکسیداسیون پروتئین و سوپراکسید دیسموتاز(SOD) افزایش معنیداری نسبت به گروه شاهد نشان داد. هموگلوبین گلیکوزیله و فاصله‌ی QT در گروه دیابتی درمان نشده نسبت به گروه شاهد افزایش و میزان کاتالاز کاهش نشان داد. در گروه دیابتی درمان شده با ویتامین میزان آپوپتوز، لیپید پراکسیداسیون، پروتئین اکسیداسیون، HbA۱c و QT نسبت به گروه درمان نشده کاهش معنیداری نشان داد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که ویتامین E با کاهش آپوپتوز و بهبود وضعیت استرس اکسیداتیو القا شده به دلیل دیابت تأثیر محافظتی نشان میدهد.
نغمه سعادتی، دکتر پریچهر یغمائی، سپیده حقیقی پوده، فاطمه هاشمی، دکتر فهیمه رمضانی تهرانی، دکتر مهدی هدایتی،
جلد ۱۴، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: آدیپوکین‌ها پروتئینهای مترشحه از بافت چربی هستند که سوخت و ساز بدن را کنترل میکنند. امنتین از جمله آدیپوکین‌ها است و نقش‌های بیولوژیکی گوناگونی دارد. براساس پژوهش‌های مختلف، سطح سرمی امنتین با تغییر در نمایه‌ی توده‌ی بدن (BMI)، مقاومت به انسولین، سندروم متابولیک، دیابت و بیماری‌های قلبی ـ عروقی در ارتباط میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط امنتین با سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) در زنان مبتلا انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی حاضر ۴۵ بیمار مبتلا به PCOS و ۴۵ نفر به عنوان گروه شاهد انجام شد. میزان BMI و سطح سرمی هورمون‌های امنتین و انسولین به روش الایزا ساندویچی و میزان گلوکز سرمی به روش رنگ‌سنجی آنزیمی در حالت ناشتا اندازه‌گیری شدند. شاخص مقاومت به انسولین با مدل HOMA-IR محاسبه گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی و نرم‌افزارSPSS نسخه‌ی ۱۶ تحلیل شدند. یافتهها: میزان امنتین سرم در بیماران مبتلا به PCOS به طور معنیداری از گروه شاهد کمتر بود، میزان انسولین و گلوکز در بیماران مبتلا، به طور معنیداری از گروه شاهد بیشتر بود و این بیماران، مبتلا به مقاومت به انسولین بودند (۰۵/۰P<)، همبستگی معنیداری بین سطح امنتین در سرم با مقاومت به انسولین در بیماران و گروه شاهد وجود نداشت (۰۵/۰P>). نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد سطح سرمی امنتین در بیماران مبتلا به PCOS نسبت به گروه شاهد دارای BMI مشابه، کاهش مییابد، که ممکن است بتوان تغییرات سطح امنتین را به عنوان مارکر تشخیصی قابل ملاحظهای در کنار سایر مارکرها برای تشخیص و تایید PCOS در نظر گرفت.
