مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط نمایه‌ی توده‌ی بدن با افسردگی و سلامت روان در دانشجویان دانشکده‌ی پرستاری جیرفت انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش کنونی یک مطالعه‌ی توصیفی - تحلیلی است که جمعیت مورد بررسی آن، دانشجویان در حال تحصیل دانشکده‌ی پرستاری جیرفت در سال ۱۳۸۷ بودند که ۱۷۳ نفر از آن‌ها در پژوهش شرکت نمودند (کل دانشجویان). داده‌ها توسط پرسش‌نامه‌ی آمارنگاری، پرسش‌نامه‌ی افسردگی بک و پرسش‌نامه‌ی سلامت عمومی(GHQ) جمع‌آوری گردید. وزن و قد بدون کفش و لباس اضافه، اندازه‌گیری و نمایه‌ی توده‌ی بدن با استفاده از فرمول کیلوگرم بر مترمربع محاسبه شد. یافته‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های تی، ضریب همبستگی پیرسون، مجذور خی و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: ۴/۷۷% از نمونه‌ها دختر،  ۹/۲۲% پسر و میانگین سنی آن‌‌ها ۹/۱ ±۲۱ بود. میانگین BMI در نمونه‌ی مورد بررسی ۵/۳ ± ۴/۲۲ بود. ۶/۱۶% کل دانشجویان مورد بررسی کم وزن، ۶/۱۰% دارای اضافه وزن و ۳/۲% چاق بودند. ارتباط مثبت و معنی‌‌داری  بین نمره‌ی افسردگی و نمره‌ی نمایه‌ی توده‌ی بدن وجود داشت (۰۱/۰P<، ۲۰۴/۰R=)، اما بین نمره‌ی کلی سلامت روان با نمره‌ی نمایه‌ی توده‌ی بدن ارتباط معنی‌داری دیده نشد (۱۰۸/۰R= ۱۵۷/۰P>). هم‌چنین، بین BMI با افسردگی (۲۰/۱- ۰۲/۱= ۹۵% فاصله اطمینان و ۱/۱ =نسبت شانس) و محل زندگی دختران (۷۸/۱۹-۳۸/۲= %۹۵ فاصله اطمینان و ۸۶/۶ = نسبت شانس) ارتباط معنی‌داری دیده شد. نتیجه‌گیری: چنین به نظر می‌رسد که بهبود وضعیت خلقی دانشجویان دختر مورد بررسی می‌تواند اضافه وزن آن‌ها را کاهش دهد.

مقدمه: مت­آمفتامین یک محرک قدرتمند با قابلیت تاثیر بسیار مخرب بر سیستم عصبی است که سلامت فرد را به مخاطره می­اندازد. این پژوهش، با هدف بررسی تغییرات سطوح خونی اندورفین، سروتونین و دوپامین و برخی متغیرهای جسمانی سلامت به دنبال یک دوره تمرین‌های هوازی در مردان با سابقه اعتیاد به مت­آمفتامین صورت گرفت. مواد و روش­ها: تعداد ۳۰ نفر از مردان با سابقه اعتیاد به مت­آمفتامین به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و شاهد (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرین‌های هوازی به مدت ۸ هفته، ۳ جلسه در هفته دویدن بر روی ماسه با شدت ۷۵-۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب را انجام دادند، در حالی که گروه شاهد در هیچ‌گونه برنامه ورزشی شرکت نکردند. مقادیر خونی سروتونین، دوپامین و اندورفین، نمایه‌ی توده‌ی بدن، دور کمر به لگن، درصد چربی بدن و استقامت قلبی ـ تنفسی قبل و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه‌ی تمرینی اندازه­گیری شدند. برای سنجش سطوح خونی نوروترانسمیترها، ۵ میلی­لیتر خون از ورید بازویی آزمودنی‌ها اخذ شد. یافته­ها: هشت هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنی­داری در سطوح خونی سروتونین، دوپامین، اندورفین و استقامت قلبی- تنفسی در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد شد (۰۵/۰P<)، در حالی که درصد چربی بدن، نمایه‌ی توده‌ی بدنی و شاخص دور کمر به لگن تغییر معنی­داری نکرد (۰۵/۰P>). نتیجه­گیری: تمرین‌های هوازی می‌توانند با تأثیرگذاری بر سطوح خونی سروتونین، دوپامین و اندورفین و استقامت قلبی- تنفسی در بهبود وضعیت جسمانی و سلامت مردان با سابقه اعتیاد به مت­آمفتامین مفید باشد و به عنوان یک عامل کمک درمانی غیردارویی در دوره بازتوانی موثر واقع شوند.