مقدمه: بیماران مبتلا به دیابت دارای مشکلات فراوانی در زمینه کاهش امید به زندگی و خودمدیریتی دیابت هستند. آموزش خودمراقبتی به بیمار و خانواده سبب کاهش عوارض بیماری می‌گردد. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر آموزش مجازی خودمراقبتی؛ به دو شیوه بیمار محور و خانواده محور، بر خودمدیریتی و امید به زندگی در بیماران مبتلا به دیابت وابسته به انسولین می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع شبه تجربی است و دارای دو گروه دریافت‌کننده آموزش بیمار محور و خانواده محور می‌باشد. شرکت‌کنندگان در مطالعه به صورت تصادفی ساده به دو گروه ۵۰ نفری تقسیم شدند. داده‌ها با استفاده از فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی، مقیاس امید به زندگی و خود مدیریتی دیابت جمع‌آوری شدند. جلسات آموزشی برای هر دو گروه در پیام‌رسان سروش بارگذاری و یک ماه پس از آن پرسش‌نامه‌ها تکمیل شدند. تحلیل داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ و با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی انجام شد. یافته‌ها: میانگین نمره امید به زندگی و خود مدیریتی در ابعاد کنترل رژیم غذایی و خودمراقبتی، در گروه خانواده محور بیشتر از گروه بیمار محور بود اما در سایر ابعاد تفاوت معنی‌داری بین دوگروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش میزان خودمدیرتی و امید به زندگی مبتلایان به دیابت وابسته به انسولین پس از اجرای مداخله، توصیه می‌شود این شیوه آموزشی توسط کارکنان بهداشتی و درمان برای مبتلایان به دیابت استفاده شود.
