[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: آرشيو :: جستجو :: اشتراك :: ارسال مقالات :: برقراري ارتباط ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نرخ پذیرش

مقالات منتشر شده: 1255
نرخ پذیرش: 46.9
نرخ رد: 53.1
میانگین داوری: 193 روز
میانگین انتشار: 150 روز

:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
۲ نتیجه برای حاجی زاده

بهاره حاجی زاده، سهیلا میرزائیان، دکتر بهرام رشیدخانی،
جلد ۱۳، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۰ )
چکیده

مقدمه: سرطان مری جز شایع‌ترین سرطان‌ها در ایران با میزان مرگ و میر بالا می‌باشد. این پژوهش به منظور بررسی ارتباط دریافت فولات، ویتامین B۱۲ و خطر سرطان سلول‌های سنگفرشی مری squamous-cell carcinoma of the esophagus (SCCE) انجام گردید. مواد و روش‌ها: در این پژوهش مورد ـ شاهدی، گروه مورد شامل ۴۷ بیمار مبتلا به SCCE در بیمارستان‌های اصلی استان کردستان، و گروه شاهد (که از لحاظ سن و جنس با گروه مورد همسان سازی شده بودند)، شامل ۹۶ بیمار مبتلا به بیماری‌های حاد و غیر سرطانی در همان مراکز بودند. داده‌های زمینه‌ای و فعالیت‌های بدنی توسط پرسش‌نامه‌ی کتبی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های تغذیه‌ای با پرسش‌نامه‌ی بسامد خوراک نیمه‌کمی گردآوری، سپس مقادیر فولات و ویتامین B۱۲ با استفاده از Nutritionist IV (N۴) محاسبه شدند. یافته‌ها: ۳۸% افراد در گروه مورد و ۴۰% افراد در گروه شاهد، مرد بودند. میانگین سنی گروه مورد ۱۸±۵۸ و گروه شاهد ۱۷±۵۸ سال بود. میانگین دریافت فولات در گروه مورد ۱/۱۵۲ میکروگرم در روز کمتر از گروه شاهد بود. که پس از تعدیل متغیرهای مخدوش‌گر، با ابتلا به SCCE ارتباط معکوس داشت (نسبت شانس ۰۳/۰ و فاصله‌ی اطمینان ۹۵%: ۰۰۸/۰ تا ۱۲/۰). ارتباط میان B۱۲ مصرفی و SCCE معنی‌دار نبود (۴۶/۰=P). نتیجه‌گیری: دریافت فولات ارتباط معکوس معنی‌دار با خطر بروز SCCE دارد. بین B۱۲ و SCCE رابطه‌ای یافت نشد.
دکتر مجید کاشف، دکتر انسیه حاجی زاده صفار، دکتر مجتبی صالح پور، سودا محرم زاده،
جلد ۲۵، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرین ورزشی و دو شدت متفاوت آن بر برخی از عوامل ساختاری قلب در موش‌های مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع دو است. مواد و روش‌ها:  به این منظور ۳۹ سر موش نر C۵۷bl/۶j به دو گروه رژیم غذایی پرچرب (HFD) و رژیم غذایی معمولی (ND) تقسیم شدند. پس از ۲۰ هفته رژیم غذایی حاوی ۶۰% چربی برای موش‌های گروه HFD و غذای معمولی برای موش‌های گروه ND، به ۱۲ سر از موش‌های HFD، استرپتوزوتوسین (STZ) تزریق شد. سپس هر گروه به سه زیرگروه شاهد، تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین تداومی متوسط (MICT) تقسیم شده و موش‌های گروه‌های تمرین ورزشی به مدت هشت هفته تمرین کردند. در پایان متغیرهای بافتی مورد نظر؛ شامل وزن قلب، چگالی عروقی، فیبروز، استئاتوز و تحلیل رفتگی در بافت قلب موش‌ها بررسی شد. از تحلیل واریانس یک طرفه و فراوانی درصدی برای بررسی و گزارش نتایج استفاده شد. یافته‌ها: رژیم غذایی پرچرب موجد کاهش چگالی عروقی (۳۰%) و تحلیل بافتی، و تزریق STZ باعث کاهش چگالی عروقی (۳۳%)، بروز فیبروز و استئاتوز میوکارد شد. هر دو تمرین ورزشی با بهبود علائم، شامل وزن قلب، فیبروز، استئاتوز و تحلیل رفتن بافت همراه بود. در مورد قند خون، فیبروز، استئاتوز و تغییرات دژنراتیو بافت قلب ، MICT تأثیر قوی‌تری نسبت به HIIT ایجاد کرد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، HFD، با یا بدون STZ، با بروز تغییرات آسیب شناختی بافت قلب همراه است و MICT می‌تواند اثرات قوی‌تری نسبت به HIIT در کاهش این تغییرات ایجاد کند.


صفحه 1 از 1     

مجله ی غدد درون‌ریز و متابولیسم ایران، دو ماهنامه  پژوهشی مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم، Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism
Persian site map - English site map - Created in 0.28 seconds with 30 queries by YEKTAWEB 4692