مقدمه: استفاده از کراتین به عنوان یک مکمل غذایی، برای کمک به عملکرد ورزشی، عمومیت گسترده‌ای را در میان ورزشکاران، کسب کرده است. با این وجود به تازگی نگرانی‌هایی در مورد اثر مضرّ مصرف کوتاه و طولانی‌مدت کراتین بر سلامتی بیان شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر به منظور تعیین تأثیر مصرف همزمان کراتین‌مونوهیدرات و تمرین مقاومتی بر میزان فعالیت آلانین‌آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات‌آمینوترانسفراز (AST) در سرم مردان غیرورزشکار انجام شد. 20 نفر از مردان غیرورزشکار (با سن 02/2±25/22 سال، وزن 72/4±55/71 کیلوگرم و قد 98/5±92/171 سانتی‌متر) به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه ]تمرین ـ کراتین (10 نفر)، تمرین ـ دارونما (10 نفر)[ به روش دوسو‌کور بررسی شدند. هر دو گروه به مدت دو ماه به تمرین‌های مقاومتی (با شدت 75% یک تکرار بیشینه) پرداختند. گروه تمرین ـ کراتین، 250 میلی‌لیتر محلول مکمل کراتین‌مونوهیدرات (07/0 گرم کراتین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و گروه تمرین ـ دارونما، فقط دارونما (07/0 گرم آرد گندم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) مصرف کردند. نمونه‌های خونی، قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه‌ جمع‌آوری و با استفاده از دستگاه اتوآنالایزور میزان فعالیت آنزیم‌های سرمی ALT و AST، اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی همبسته و مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: افزایش فعالیت ALT و AST در گروه تمرین ـ کراتین (ALT: 102/0< PALT؛ AST: 086/0≥PAST) و گروه تمرین ـ دارونما (ALT: 265/0< PALT؛ AST: 769/0≥PAST) معنی‌دار نبود. به علاوه، میانگین و دامنه‌ی تغییرات فعالیت آنزیم ALT و AST در گروه دریافت‌کننده‌ی مکمل کراتین، تفاوت معنی‌داری با گروه دارونما نداشت. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت در اثر تمرین مقاومتی دوماهه و مصرف طولانی‌مدت کراتین‌مونوهیدرات، احتمال افزایش نامطلوب آنزیم‌های ALT و AST، به عنوان شاخص آسیب سلول کبدی وجود ندارد. با این حال اظهار نظر قطعی در رابطه با آسیب‌ سلول کبدی ناشی از تمرین مقاومتی و مصرف مکمل کراتین، نیاز به انجام مطالعه‌های بیشتر دارد.