مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی شیوع اضافه وزن، چاقی و سطح آمادگی جسمانی در نوجوانان شیراز بود. مواد و روشها: این بررسی روی 808 دانش‌آموز پسر 16-14 ساله که از راه نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای تصادفی انتخاب شدند، صورت گرفت. قد و وزن آزمودنیها به روش استاندارد اندازهگیری و نمایه‌ی توده‌ی بدن (BMI) محاسبه شد. آزمودنیها با BMI بالاتر از صدک 95 استاندارد مرکز کنترل بیماریها (CDC) برای سن و جنس به عنوان چاق و با BMI صدک 85 تا 95 به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته شدند. سطح آمادگی جسمانی آزمودنیها نیز توسط آزمونهای دراز و نشست، بارفیکس اصلاح شده، تخته کشش، دو 540 متر، دو 45 متر و دو 9´4 متر اندازهگیری شد. یافته‌ها: شیوع اضافه وزن در دانشآموزان 14، 15 و 16 سال به ترتیب 4/13، 2/9 و 8/7% و شیوع چاقی در آن‌ها به ترتیب 8/7، 9/5 و 4/4% بود. یافته‌ها نشان داد هر چه میزان درصد چربی و نمایه‌ی توده‌ی بدن بیشتر باشد، سطح آمادگی جسمانی پایینتر است. نتیجهگیری: شیوع چاقی و اضافه وزن در نوجوانان شیراز در مقایسه با برخی نقاط کشور و دنیا بیشتر بوده و طی چند سال اخیر روند چاقی در نوجوانان این شهر افزایش پیدا کرده است. از آنجا که ارتباط منفی بین سطح آمادگی جسمانی با درصد توده‌ی چربی و نمایه‌ی توده بدن مشاهده شد، بنابراین انجام فعالیتهای ورزشی برای نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق مورد تأکید قرار میگیرد.
