مقدمه: دیابت�شیرین با تغییرات بافتی بیضه همراه است. در مطالعه‌ی حاضر هر دو اثر پیشگیری‌کننده و درمانی سیر بر آسیب بیضه‌ای در موش‌های صحرایی نر دیابتی شده با استروپتوزوتوسین (STZ) بررسی شد. مواد و روش‌ها: 40 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند. 1) گروه طبیعی (N)، 2) گروه طبیعی + سیر (N+G)، 3) گروه دیابتی (D)، که دیابت از طریق تزریق داخل صفاقی (60 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) استرپتوزوتوسین ایجاد شد. 4) گروه دیابتی + دریافت سیر قبل از دیابتی شدن (D+Gb)، که دریافت سیر به مدت سه هفته قبل از تزریق STZ آغاز شد و آن برای سه هفته‏ی دیگر ادامه یافت.�5) گروه دیابتی +�دریافت سیر�بعد دیابتی شدن D+Ga))، که دریافت سیر به مدت سه هفته بعد از تزریق STZ وجود داشت. آب سیر با دوز 1 میلی‌لیتر به ازای هر صد گرم وزن بدن توسط گاواژ به موش‌های صحرایی خورانده شد. آسیب بیضه‌ای با استفاده از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین ـ ائوزین بررسی شد. یافته‌ها: موش‌های دیابتی کاهش چشمگیری در قطر و تعداد سلول‌های زاینده‌ی توبول سمینیفروس نشان دادند. سیر به طور قابل توجهی تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده به وسیله‌ی دیابت و کاهش سلول‌های زاینده را کم کرد. گروه دریافت‌کننده‌ی سیر قبل از تزریق STZ (D+Gb) نسبت به گروه دریافت‌کننده‌ی سیر بعد از تزریق STZ ((D+Ga بهبودی بیشتری را در عوارض ناشی از دیابت نشان دادند. نتیجه‌گیری: در این مطالعه برای اولین بار نشان داده شد که مصرف آب سیر دارای هر دو اثر پیشگیری‌کننده و درمانی بر کاهش آسیب‌های بیضه‌ای در موش‌های صحرایی�نر دیابتی می‌باشد.