گروه کودکان و مراقبت ویژه نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی. ، farahani1381@sbmu.ac.ir
چکیده: (6053 مشاهده)
مقدمه: در دوره‌ی نوجوانی به دلیل بروزتغییرات در هویت ومسئولیتهای فرد و هم‌چنین تغییرات ناشی از بلوغ جنسی، اعتمادبه‌نفس تا حدودی کاهش می‌یابد و با ابتلای نوجوان به بیماری مزمن دیابت، کاهش بیشتری نیز پیدا می‌کند. به نظر می‌رسد ارتقاء اعتمادبه‌نفس در رفتارهای خود مدیریتی اثر مثبت دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مراقبت معنوی بر اعتمادبه‌نفس نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی و از نوع کار آزمایی بالینی، روی 52 نوجوان مبتلابه دیابت نوع یک که به روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (26 نفر گروه آزمون، 26 نفر گروه شاهد) قرار گرفتند، انجام شد. مداخله به صورت گروهی و روزانه به مدت 6 جلسه در گروه آزمون اعمال شد. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ی "جمعیت شناختی" و "مقیاس روزنبرگ" جمع‌آوری شدند. تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار 19SPSS- و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، آزمون‌های تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری، من ویتنی، آزمون دقیق فیشر و کای دو صورت گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره اعتمادبه‌نفس در گروه شاهد، پیش از ارائه مراقبت معنوی برای گروه آزمون، 0/46 و پس از مداخله در گروه آزمون 1/5 و در دوران پی‌گیری 1/46بود. در گروه آزمون نیز میانگین نمره اعتمادبه‌نفس، پیش از مداخله 3/92، پس از مداخله 5/69 و در دوران پی‌گیری 6/38 بوده که نتیجه‌ی آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری بیانگر معنی‌داری اثر نوع مداخله بود (0/001>p). نتیجه‌گیری: یافته‌ها بیانگر تأثیر مراقبت معنوی بر اعتمادبه‌نفس نوجوانان مبتلابه دیابت نوع یک بود؛ بنابراین پرستاران به‌عنوان جزئی از سیستم درمان بایستی در مراقبت کل نگر از بیماران به مراقبت معنوی و تداوم آن توجه نمایند.
