مقدمه: دیابت نوع2بیماری مزمنی است که اگر به خوبی کنترل نشود، عوارض مختلفی از قبیل اختلالات عضلانی اسکلتی و نوروپاتی محیطی را به دنبال خواهد داشت.نتایج مطالعات کینماتیک عضلات بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داده که این افراد استقامت عضلات پایین‌تری نسبت به افراد سالم دارند. هدف از این مطالعه، بررسی میزان استقامت ایزومتریک عضلات اکستانسور و ابداکتور مفصل ران در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در دو گروه مبتلا به نوروپاتی محیطی و بدون ابتلا به نوروپاتی محیطی و مقایسه آن با افراد غیر دیابتی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 15 فرد غیردیابتی و 27 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 (15نفر بدون ابتلا به نوروپاتی محیطی و 12 نفر با ابتلا به نوروپاتی محیطی)شرکت کردند.استقامت ایزومتریک اکستانسور و ابداکتور عضلات مفصل ران طی 15 ثانیه با دستگاه ایزوکنتیک بایودکس ثبت و شیب نمودار توان محاسبه شد. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری در مقایسه‌ی حداکثر شیب نمودار کاهش توان در عضلات اکستانسور و ابداکتور مفصل ران مشاهده نشد. (در شیب نمودار اکستانسورها 0/45p=) (در شیب نمودار ابداکتورها 0/63p=). نتیجه‌گیری: پارامترهای مربوط به استقامت ایزومتریک عضلات اکستانسور و ابداکتور مفصل ران در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با و بدون ابتلا به نوروپاتی محیطی، تفاوت معنی‌داری با افراد غیر دیابتی نداشت. در نتیجه، احتمالا سایر قابلیت‌های انقباضی عضلات در بیماران دیابتی باید مورد توجه قرار گیرد و آزمون‌های استقامت ایزومتریک در فاز غیرهوازی به تنهایی نمی‌تواند استقامت عضلانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 را مورد سنجش قرار دهد.
Abadi L, Azghani M R, salahzadeh Z, Reazei M, eteraf oskoue A. Hip Joint Muscle Endurance in Patients with Type II Diabetes with and Without Peripheral Neuropathy. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2017; 19 (1) :26-33 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2183-fa.html
آبادی مرند لاله، آذغانی محمودرضا، صلاح زاده زهرا، رضایی ماندانا، اعتراف اسکویی علی. استقامت عضلات مفصل ران در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با و بدون ابتلا به نوروپاتی محیطی. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران. 1396; 19 (1) :26-33
