مقدمه: در بیماری دیابت، بیماران نقش
مهمی در درمان و کاهش عوارض بیماری دارند و خودمراقبتی از مهمترین عوامل برای تحت
کنترل درآوردن بیماری است. خودکارآمدی برای ارتقای رفتارهای خودمراقبتی در بیماران
دیابتی لازم و ضروری میباشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی با خودمراقبتی
در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش توصیفی
ـ تحلیلی حاضر روی 95 بیمار 65-30 ساله مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. جمعآوری دادهها
از طریق مصاحبه و با استفاده از پرسشنامه سه قسمتی: دادههای آمارنگاری،
مقیاس خودکارآمدی دیابت و خودمراقبتی در بیماران
مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گردید. دادهها جمعآوری شده با استفاده از
آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: میانگین
نمرهی خودکارآمدی واحدهای مورد پژوهش 1/14±5/71 و میانگین نمره خودمراقبتی آنها
7/11±6/53 بود. بر اساس آزمون همبستگی اسپیرمن بین خودکارآمدی و خودمراقبتی ارتباط
مثبت معنیدار نشان داده شد (001/0>P). همچنین بین خودکارآمدی با تمام ابعاد خودمراقبتی ارتباط معنیدار
وجود داشت. (05/0>P).نتیجهگیری: در پژوهش حاضر مشاهده گردید که بین نمره خودکارآمدی و
خودمراقبتی همبستگی مثبت وجود دارد. بنابراین خودکارآمدی به عنوان یکی از پیش شرطهای
مهم و اساسی برای انجام رفتارهای خودمراقبتی است و ضرورت تقویت خودکارآمدی در
برنامههای آموزشی بیماران دیابتی احساس میشود.