مقدمه: ژن LXRβ که نقش اساسی در سوخت و ساز قند و چربی برعهده دارد، در یک ناحیه‌ی کروموزومی حساس به چاقی قرار گرفته و تغییرات ژنتیکی در آن می‌تواند با بروز چاقی مرتبط باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط واریانت 17373080rs ژن یاد شده با بروز چاقی و فنوتیپ‌های مرتبط با آن بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی حاضر تعداد 435 نفر متشکل از 160 نفر چاق، 201 نفر اضافه وزن و 74 نفر با وزن طبیعی به طور تصادفی از جمعیت شهر مشهد انتخاب شدند. متغیرهای تن‌سنجی و بیوشیمیایی افراد اندازه‌گیری و ژنوتیپ پلی‌مورفیسم مورد نظر به روشTaqMan real time PCR  تعیین گردید. یافته‌ها: فراوانی اللی و توزیع ژنوتیپی ارتباط معنی‌داری با چاقی و فنوتیپ‌های مرتبط با آن، حتی بعد از تعدیل اثر مداخله‌گرهای سن و جنس، نشان ندادند. نسبت شانس و فاصله اطمینان 95 درصدی به دست آمده از رگرسیون لجستیک در حالت غالب برای چاقی عبارت بود از: (57/1-46/0)85/0 برای ژنوتیپ CG و (69/2-48/0)14/1% برای ژنوتیپ GG در مقایسه با ژنوتیپ CC به عنوان مرجع. فراوانی الل‌های ژن LXRβ در جمعیت مورد مطالعه و نیز سه گروه نمایه‌ی توده‌ی بدن از قانون هاردی ـ واینبرگ تبعیت نمود. نتیجه‌گیری: این پژوهش هیچ ارتباطی بین واریانت 17373080rs ژن LXRβ با ریسک ابتلا به چاقی در جمعیت ایرانی نشان نداد، بنابراین پیشنهاد می‌شود این پلی‌مورفیسم سهم مهمی در بروز چاقی ندارد و در جمعیت‌های مختلف اثرات متفاوتی نشان می‌دهد.