مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینهای هوازی و دورههای بیتمرینی بر شاخصهای خطر متابولیک، عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز BDNF و عملکرد حافظهدر افراد میانسال بود. مواد و روشها: 42 مرد میانسال غیرفعال داوطلب به طور تصادفی در چهار گروه سالم تمرین (HE)، سالم کنترل (HC)، سندروم متابولیک تمرین (ME) و سندروم متابولیک کنترل (MC) تقسیم شدند. گروههای MEوHE ، پس از انجام شش هفته تمرین هوازی با شدت متوسط، شش هفته بیتمرینی را تجربه کردند. در مراحل پیشآزمون، پایان تمرین و پس از بیتمرینی، آزمونهای عملکرد حافظهی کوتاهمدت، میانمدت و خونگیری انجام شد. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و کوواریانس چندمتغیره و نیز اندازهگیری مکرر تحلیل شدند. یافتهها: در گروه ME، به دنبال تمرین هوازی بیشتر شاخصهای خطر متابولیک به طور معنیداری بهبود یافت، ولی پس از دورهی بیتمرینی 6 هفتهای، اندازهی دورکمر و قند خون ناشتا به سطح اولیه بازگشت (05/0>P). تمرین در گروه HE نیز سبب کاهش دورکمر و تریگلیسرید شد که این اثرات نیز در دورهی بیتمرینی ماندگار نبودند (05/0>P). امتیاز z کل سندروم متابولیک پس از تمرین در هر دو گروه کاهش معنیدار یافت، ولی پس از بیتمرینی، این کاهش هنوز در گروه HE باقی بود (05/0>P). تمرین موجب افزایشBDNF پایه در گروه HE و کاهش آن در گروه ME شد که این اثرات نیز در دورهی بیتمرینی محو شدند (05/0>P). عملکرد حافظهی کوتاهمدت و میانمدت فقط در گروه HE در پاسخ به تمرین افزایش یافت (05/0>P). نتیجهگیری: این یافتهها اهمیت ارتقا و حفظ آمادگی بدنی برای پیشگیری از خطر سندروم متابولیک و زوال عقل در آینده را تایید مینمایند.